نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 412
و ما به لقمان علم حكمت عطا كرديم و گفتيم كه خدا را سپاسگزار باش. هر كس شكر گذارد، بسود خود اوست و هر كس ناشكرى كند (به ضرر و زيان اوست) مسلما خدا بىنياز و شايان ستايش است. (12) وقتى لقمان به فرزندش پند ميداد، چنين گفت: پسرم، هرگز براى خدا، شريكى مگير كه شرك به خدا، ستم بزرگ است. (13) ما به انسان سفارش كرديم كه در حق پدر و مادر بخصوص درباره مادر كه با رنج و زحمت دوران باردارى را سپرى ميسازد و سپس دو سال به كودك خود شير ميدهد، بسيار نيكى و احسان كن، نخست شكر مرا (كه پروردگار تو هستم) بجاى آور و سپس از زحمات پدر و مادرت قدردانى كن. بازگشت همه شما بسوى من است. (14) و اگر پدر و مادرت تو را بر شرك بخدا كه آن را بحق نميدانى وادارت كنند، در اينمورد از آنان پيروى مكن ولى در دنيا با آنان بنحو پسنديده رفتار كن و از روش كسانى كه بدرگاه من روى آوردهاند پيروى كن كه پس از مرگ بازگشت همه شما بسوى من است و من شما را از آنچه انجام داديد آگاه خواهم ساخت. (15) فرزندم، بدانكه خدا اعمال خوب و بد مردم را هر چند بمقدار خردلى در ميان سنگى قرار گيرد، يا در آسمانها و در زمين پنهان باشد همه را بحساب مىآورد البته خدا به تمام جزئيات امور كاملا آگاه است. (16) فرزندم، نماز برپا دار و امر بمعروف و نهى از منكر كن و اگر در اين راه رنج و زحمتى به تو رسيد، صبر و طاقت داشته باش كه اين (امر بمعروف و صبر و استقامت) نشانه عزم راسخ و لازمه اراده قوى در كارهاست. (17) هرگز با خودپسندى و تكبر روى از مردم بر متاب و با كبر و غرور در روى زمين راه مرو كه خدا هيچ متكبر و خودخواه را دوست نميدارد. (18) در رفتار و كردار خود معتدل و ميانه رو باش و (هنگام سخن گفتن) از صدايت بكاه (بلند صحبت مكن و هيچگاه داد نزن) كه ناخوشايندترين صداها همانا فرياد خران است. (19)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 412