نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 416
(يا پيامبر) اگر ببينى كه مجرمين و جنايتكاران در پيشگاه پروردگارشان چگونه سر بزير افكنده و ميگويند: پروردگارا، ديديم و شنيديم. ما را بدنيا بازگردان تا اعمال صالح انجام دهيم. اكنون ما يقين حاصل كرديم. (بحال آنها تأسف خواهى خورد). (12) و اگر ما ميخواستيم همه مردم را (الزاما) هدايت ميكرديم، ولى قدر مسلم اينكه دوزخ را از تمام جنيان و آدميان (مجرم و گنهكار) پر خواهم ساخت. (13) پس شما كافران عذاب را بچشيد، بخاطر اينكه ديدار چنين روزى را ناديده گرفتيد و آن را فراموش كرديد. اكنون ما نيز شما را بفراموشى مىسپاريم و عذاب دائمى را بكيفر دستاوردتان كاملا بچشيد. (14) تنها كسانى به آيات ما ايمان مىآورند كه چون آيات خدا بر آنان تلاوت شود، سجدهكنان به روى مىافتند و پروردگارشان را به پاكى مىستايند و هرگز تكبر و غرور نميورزند. (15) (نيمه شبها) پهلوى خود را از بستر خواب كنار ميكشند پروردگارشان را با بيم و اميد ميخوانند و از آنچه روزيشان داديم انفاق ميكنند. (16) هيچ كس نميداند چه پاداشى كه سبب روشنى چشمهاست در برابر اعمال نيكش براى او نگهداشتهاند. (17) آيا كسى كه ايمان بخدا آورده است همانند كسى است كه فاسق و بدكردار است؟ هرگز آنان با هم برابر نميشوند. (18) اما كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به پاداش نيكوكاريشان بهشت اقامتگاه آنهاست. (19) و اما كسانى كه فاسق و بدكردارند، اقامتگاه آنان آتش دوزخ است و هر گاه بخواهند از آن بيرون آيند، آنها را (با تازيانه) برميگردانند و به آنان ميگويند: بچشيد عذاب آتشى كه منكر آن بوديد. (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 416