نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 420
بگو، اگر شما از مرگ يا كشته شدند فرار ميكنيد، آن فرار هرگز بسود شما نيست و آن گاه جز بهره كمى از زندگى نخواهيد برد. (16) بگو، اگر خدا براى شما بدى بخواهد يا اراده رحمتى فرمايد، كيست كه شما را از خواست خدا حفظ كند؟ و براى آنان غير از خدا دوست و مددكارى نخواهد بود. (17) مسلما خدا كسانى را كه از رفتن بجهاد تعلل ميورزند و به برادران و همرزمان خود ميگويند كه با ما باشيد، مىشناسد و جز عده كمى از آنها در جنگ و جهاد حاضر نميشوند. (18) منافقان به شما بخل و حسادت ميورزند هنگامى كه خطرى پيش آيد مىبينى كه آنها به تو مىنگرند در حالى كه چشمشان از شدت ترس در حدقه مىگردد، همانند كسى كه مرگ بر او سايه افكنده است. همين كه خطر بر طرف شد، با زخم زبان شما را سخت ميرنجانند و با حرص و طمع ادعاى غنائم جنگى مىكنند. آنان هيچ ايمانى بخدا ندارند و خدا اعمالشان را نابود ميگرداند و اين كار بر خدا بسيار آسانست. (19) منافقان چنان مىپندارند كه احزاب (سپاه كافران) هنوز از اطراف مدينه دور نشدهاند. هر گاه احزاب بار ديگر بمدينه حمله كنند، منافقان مايلند كه در ميان اعراب صحرا نشين (و از جنگ و جدال بدور) باشند و از وقايع شما جويا شوند و اگر در ميان شما هم باشند جز اندكى پيكار نخواهند كرد. (20) البته شما را در اقتداى برسول خدا سعادت و نيكى بسيار است، براى آن كس كه به ثواب خدا در آخرت اميدوار باشد و خدا را بسيار ياد كند (21) همين كه مؤمنين سپاه كفار را ديدند گفتند: اينست آنچه خدا و رسول او به ما وعده دادند. خدا و رسول او راست ميگفتند و جز بر ايمان و اطاعت آنان نيفزود. (22)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 420