نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 445
مگر نمىبينند كه ما بدست تواناى خود چهار پايان را براى استفاده آنان خلق كرديم تا مالك آنها شوند. (71) و آن حيوانات را مطيع و رام آنان ساختيم تا بر آنها سوار شوند و از آنها تغذيه نمايند. (72) و در آن حيوانات براى مردم منافع بسيار و آشاميدنى فراوان است. آيا شكر اينهمه نعمت را نبايد بجاى آورد؟ (73) و بجاى پرستش خدا، معبودان ديگر اتخاذ كردند تا شايد (در گرفتاريها) ايشان را يارى دهند. (74) آن معبودان هرگز نمىتوانند كمكى به ايشان كنند و ايشان براى آن معبودان (بمنزله) سپاهى آماده بخدمتند. (75) گفتار و سخنان مشركين تو را افسرده و غمگين نسازد. ما هر آنچه پنهان و آشكار گويند، همه را مىدانيم. (76) آيا انسان توجه نكرد كه ما او را از نطفه خلق كرديم؟ آن گاه (بجاى شكر) دشمن آشكار گرديد؟ (77) و براى ما مثل (جاهلانه) زد و در حالى كه خلقت خود را فراموش كرده بود، گفت: كيست كه استخوانهاى پوسيده را دوباره زنده گرداند؟ (و ما را با خودش در ناتوانى يكسان قرار داد). (78) بگو، آن خدايى كه اول بار آنها را آفريد، زنده مىكند و او بهر آفرينشى داناست. (79) خدايى كه از درخت سبز براى شما آتش را فراهم ساخت و شما هر وقت خواستيد، آتش روشن مىكنيد. (80) آيا خدايى كه آسمانها و زمين را آفريد بر خلقت (موجود ضعيفى) امثال شما قادر نيست؟ بلى قادر است و او آفريننده داناست. (81) هر گاه اراده و مشيت خدا بآفرينش چيزى تعلق گيرد، فرمان نافذ او اينست كه مىگويد: موجود باش، و فورا موجود مىشود: (82) منزه است خدايى كه فرمانروايى بزرگ كل آفرينش بدست قدرت اوست و بسوى او بازگشت مىكنيد. (83) سوره- 37- و الصافات جزء- 23- مكى سال- 7- بعثت 182- آيه 860- كلمه 3826- حرف
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 445