نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 481
و از آيات قدرت خدا اينست كه زمين موات را بنگرى كه چون بآن، باران فرود آوريم، سرسبز و نشاط آور گردد. خدايى كه زمين را بباران زنده ميكند، مردگان را نيز بيقين زنده خواهد كرد در حقيقت او بر (خلقت) هر چيزى تواناست. (39) البته كسانى كه از آيات و احكام ما عدول و قصور ميورزند، هرگز از نظر ما پنهان نمىمانند. آيا كسى كه بآتش دوزخ درافتد بهتر است يا كسى كه روز قيامت از آن در امان باشد؟ (اى كافران) امروز هر چه ميخواهيد انجام دهيد كه خدا بر تمام اعمال شما كاملا آگاه است. (40) كسانى كه به اين قرآن كه براى هدايت آنان آمده است كفر بورزند (شديدا مجازات خواهند شد) در حقيقت قرآن كتابى است بسيار ارجمند. (41) هرگز در گذشته و در آينده باطل به آن راه ندارد، زيرا قرآن از جانب خداى با حكمت و شايان ستايش نازل شده است. (42) يا پيامبر، آنچه به پيامبران پيشين گفته شد، براى تو نيز همان گفته ميشود كه پروردگار تو داراى آمرزش بسيار و نيز داراى مجازات بس دردناك است. (43) و اگر ما اين قرآن را به زبان عجمى (غير عرب) ميفرستاديم، هر آينه كافران ميگفتند: چرا آيات اين كتاب بتفصيل نيامده است؟ چرا (كلمات) آن عجمى و (مخاطب آن) عرب است؟ به آنان بگو، اين قرآن براى اهل ايمان هدايت و شفاست و كسانى كه ايمان نمىآورند در گوششان سنگينى است و سبب كورى چشم آنهاست. گويا آنها را از جاى بسيار دور صدا ميكنند. (44) و ما بموسى كتاب آسمانى عطا كرديم (بنى اسرائيل) راه مخالف آن در پيش گرفتند و اگر حكم ازلى پروردگارت نبود (كه تعجيل در عذاب نكند) هر آينه ميان آنان حكم عذاب صادر ميگشت هر چند آنان درباره قرآن نيز در شك و ترديد هستند. (45) هر كس عمل صالح انجام دهد بسود خويش انجام داده و هر كس كار بدى انجام دهد، بر عليه خود انجام داده است و پروردگار تو هرگز ببندگانش ستم روا نميدارد. (46)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 481