نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 553
سوره- 62- جمعه 11- آيه جزء- 28- مدنى 180- كلمه سال- 14- بعثت 720- حرف [1] بنام خداى بخشنده مهربان آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، خدا را كه شاهى مقدس و منزه و تواناى با حكمت است، مىپرستند و تسبيح ميگويند. (1) او خدايى است كه در ميان مردم امّى (بى سواد) پيامبرى بزرگوار مبعوث ساخت تا آيات خدا را بر آنان تلاوت كند و آنها را تزكيه نفس بخشد و شريعت و كتاب آسمانى و حكمت بآنان بياموزد، با آنكه پيش از آن در گمراهى آشكار بودند. (2) و نيز براى نسل آينده، آنها كه هنوز بر اينان نه پيوستهاند و او تواناى با حكمت است. (3) اين فضل و بخشش خداست و آن را بر هر كه بخواهد مىبخشد و فضل و بخشش خدا بسيار عظيم (و بىپايان) است. (4) مثل كسانى كه به تورات ايمان آورده، سپس آن را ترك مىنمايند و عمل نميكنند، همانند مثل درازگوشى است كه بار كتاب بر دوش ميكشد. مثل جماعتى كه آيات خدا را تكذيب ميكنند، بسيار بدتر است و خدا جماعت ظالم را هرگز هدايت نميكند. (5) بگو، اى كسانى كه يهودى شديد، اگر گمان ميكنيد كه شما دوستان خدا هستيد (و بر ديگران برترى داريد) پس تمناى مرگ كنيد اگر شما راست مىگوييد. (6) يهوديان بخاطر دستاوردهاى خويش كه از پيش فرستادهاند هرگز آرزوى مرگ نميكنند و خدا به اعمال ظالمان كاملا آگاه است. (7) بگو، آن مرگى كه شما از آن گريزان هستيد، در هر حال شما را خواهد يافت و پس از مرگ بسوى خدايى كه داناى نهان و آشكار است برميگرديد. آن گاه شما را از اعمالى كه مرتكب مىشديد، آگاه خواهد ساخت. (8) [1] يگانه نمازى كه خدا بيش از تمام نمازها راجع بوجوب آن تأكيد فرموده نماز روز جمعه است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 553