نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 72
و روز برخورد دو گروه آنچه به شما رسيد بخواست خدا بود براى اينكه مؤمنين واقعى معلوم و مشخص شوند. (166) و نيز براى اين بود، كسانى كه راه نفاق و جدايى در پيش گرفتهاند، شناخته شوند. به آنان گفته شد: بيائيد در راه خدا پيكار كنيد، يا اينكه شما (از شهر) دفاع نمائيد. گفتند: اگر جنگى واقع شود (كه نخواهد شد) ما از شما پيروى خواهيم كرد. در آن روز بكفر نزديكتر از ايمان بودند. آنان به زبان چيزى ميگويند كه در دل آنها نيست و خدا به آنچه مكتوم ميدارند بخوبى آگاه است. (167) آن كسانى كه (از رفتن بجهاد) خوددارى كردند و به برادران خود گفتند: اگر آنها از ما پيروى مىكردند كشته نميشدند. به آنان بگو، پس مرگ را از خودتان دور كنيد اگر شما راست مىگوئيد. (168) هرگز گمان نكنيد كسانى كه در راه خدا كشته ميشوند، مردهاند. بلكه آنان زندهاند و نزد پروردگارشان روزى دارند. (169) آنان بخاطر نعمتهايى كه خدا از فضل و رحمت خود بر آنها بخشيده است، خشنودند و بخاطر كسانى كه بعد از آنها به آنان ملحق نشدهاند (شهيد نشدهاند) خوشحالند. هيچ ترس و اندوهى براى آنان نخواهد بود (170) و آنان از نعمت اعطايى خدا و فضل و رحمت او خشنود ميشوند. خدا اجر و ثواب مؤمنين را هرگز ضايع نميسازد. (171) آنان كه دعوت خدا و پيامبر او را پس از آن همه صدماتى كه بر آنان رسيد (با جان و دل) قبول كردند (هنوز جراحات جنگ احد التيام نيافته عازم ميدان نبرد شير سرخ شدند) از ميان آنان براى كسانى كه نيكى كردند و پرهيزكارى در پيش گرفتند، پاداشى بس بزرگ خواهد بود. (172) آنان كسانى هستند كه مردم به آنها گفتند: دشمن قاطعانه بر عليه شما اجتماع كرده، و مسلح شدهاند از آنها بترسيد (و بجنگ آنها نرويد) اما آنان از شنيدن اين شايعات نه تنها از انبوه مشركين نترسيدند، بلكه بر ايمانشان بيفزود و گفتند: خدا ما را كافيست و او بهترين حامى و پشتيبان ما است. (173)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 72