نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 89
سرزمين و ديار خويش بيرون كنند، تنها عده كمى از آنان عمل ميكردند و اگر پند و اندرزى كه بر آنان داده ميشد، انجام مىدادند، مسلما بنفع آنان بود و سبب تقويت و تثبيت ايمانشان مىگرديد. (66) و در آن صورت اجر و ثوابى بزرگ از جانب خود بر آنان مىداديم. (67) و آنها را براه راست هدايت مىكرديم. (68) كسى كه خدا و پيامبر او را اطاعت كند، همنشين كسانى خواهد بود كه خدا بر آنان نعمت بخشيده است. (و عبارتند) از: پيامبران و راستان و شهدا و نيكوكاران كه دوستان بسيار خوبى هستند. (69) اين موهبت، فضل و بخششى است از جانب خدا و كافيست كه او آگاه است. (70) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، سلاح خود را برداريد و در دستجات متعدد و يا با هم (بطور دستجمعى بسوى دشمن) حركت كنيد. (71) در ميان شما افرادى هستند كه (در جهاد) سستى مىكنند. اگر مصيبتى براى شما برسد، مىگويند: خدا بر ما منت نهاد كه با مجاهدين نبوديم تا شاهد آن باشيم. (72) و اگر از فضل و بخشش خدا غنائمى براى شما برسد، درست مثل اينكه هرگز ميان شما و آنها دوستى و آشنايى برقرار نبوده است. و ميگويند: اى كاش ما هم با آنها بوديم و به پيروزى بزرگ دست مىيافتيم. (73) كسانى كه زندگانى دنيا را بر آخرت فروختند، بايد در راه خدا پيكار كنند و هر كه در راه خدا پيكار كند و كشته شود، يا پيروز گردد، اجر و ثوابى بزرگ به او خواهيم داد. (74)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 89