(94) بگو: اگر در نزد خدا سراى آخرت خاصّ شماست نه مردم ديگر، اگر راست مىگوييد، آرزوى مرگ كنيد. (95) ولى به سبب آنچه پيشتر به دست خود انجام دادهاند، هرگز آن را آرزو نخواهند كرد، و خدا به ستمكاران داناست. (96) و قطعا يهود را حريصترين مردم و حتّى [حريصتر] از مشركان بر حياتى [طولانى] خواهى يافت؛ هريك از آنان آرزو دارد كه كاش هزار سال عمر كند، ولى اين عمر طولانى هرگز او را از عذاب دور نخواهد كرد، و خدا به آنچه مىكنند بيناست. (97) بگو: هركس دشمن جبرئيل باشد [دشمن خداست، زيرا] او قرآن را به اذن خدا بر قلب تو نازل كرده است، كه تصديقكننده كتابهاى آسمانى پيش از آن است، و هدايت و بشارتى است براى مؤمنان. (98) هركس دشمن خدا و فرشتگان او و رسولانش و جبرئيل و ميكائيل باشد [بداند كه] بىگمان خدا دشمن كافران است. (99) و همانا آياتى روشن به سوى تو نازل كرديم و جز نافرمانان كسى به آنها كفر نمىورزد. (100) آيا [به آيات ما كفر مىورزند و] هرگاه پيمانى مىبندند، گروهى از ايشان آن را به دور مىافكنند؟ بلكه بيشترشان ايمان نمىآورند. (101) و چون پيامبرى از نزد خدا به سويشان آمد كه تصديقكننده كتابى است كه با آنان است، گروهى از كسانى كه كتاب به آنان داده شده است، كتاب خدا (تورات) را پشت سر انداختند، چنانكه گويى نمىدانند [كه تورات كتاب خداست].