(144) [خدا] گفت: اى موسى، من تو را با پيامها و با كلام خودم بر مردم برگزيدم، پس آنچه را به تو دادم بگير و از سپاسگزاران باش. (145) و براى موسى در الواح [تورات] از هر چيزى نوشتيم تا پندى باشد و توضيحى براى هر چيزى. پس [به او گفتيم:] آن را با قوّت بگير و قوم خود را وادار كن تا به بهترين آن عمل كنند. به زودى سراى نافرمانان را به شما نشان خواهم داد. (146) به زودى كسانى را كه به ناحق در زمين تكبّر مىورزند از آيات خود رويگردان مىكنم؛ و اگر آنان هر آيتى را ببينند به آن ايمان نمىآورند، و اگر راه هدايت را ببينند آن را راه خود انتخاب نمىكنند، و اگر راه ضلالت را ببينند آن را راه خود انتخاب مىكنند. اين بدان سبب است كه آنان آيات ما را تكذيب كردند و از آنها غافل بودند. (147) و كسانى كه آيات ما و ديدار آخرت را تكذيب كردند اعمالشان تباه است. آيا جز در برابر آنچه عمل مىكردند جزا داده مىشوند؟ (148) و قوم موسى پس از [رفتن] او، از زيورهاى خود گوسالهاى را كه جسدى بود و صداى گاو داشت، [به پرستش] گرفتند. آيا نمىديدند كه آن [گوساله] با آنان سخن نمىگويد و به راهى هدايتشان نمىكند؟ آن را [معبود خود] گرفتند درحالىكه ستمكار بودند. (149) و چون پشيمان شدند و ديدند كه واقعا گمراه شدهاند، گفتند: اگر پروردگار ما به ما رحم نكند و ما را نيامرزد، قطعا از زيانكاران خواهيم بود.