(179) و بىشك بسيارى از جنّ و انس را براى جهنّم آفريدهايم. آنان دلهايى دارند كه با آن نمىفهمند، و چشمهايى دارند كه با آنها نمىبينند، و گوشهايى دارند كه با آنها نمىشنوند. اينان همچون دامها هستند، بلكه گمراهترند. اينان خود غافلند. (180) و نيكوترين نامها مختصّ خداست، پس او را با آن نامها بخوانيد، و كسانى را كه درباره نامهاى او كجروى مىكنند به حال خود واگذاريد. به زودى در برابر آنچه مىكردند سزا داده مىشوند. (181) و از ميان كسانى كه آفريدهايم، گروهى هستند كه [مردم را] بهوسيله حق هدايت مىكنند، و به وسيله آن به عدالت رفتار مىنمايند. (182) و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردهاند، به تدريج آنان را از جايى كه نمىدانند [به سوى هلاكت] خواهيم برد. (183) و به آنان مهلت مىدهم؛ همانا تدبير من استوار است. (184) آيا [به خود نيامده و] نينديشيدهاند كه همنشين آنان (پيامبر) هيچگونه جنونى ندارد؟ او جز اخطار كنندهاى آشكار نيست. (185) آيا [چشم خود را باز نكرده و] به حاكميّت آسمانها و زمين و آنچه خدا آفريده است ننگريستهاند؟ و [آيا نينديشيدهاند در] اينكه شايد اجلشان نزديك شده باشد؟ پس به كدام سخن پس از قرآن ايمان مىآورند؟ (186) هركه را خدا گمراه كند، هدايتكنندهاى نخواهد داشت، و چنين كسانى را در سركشى خود در حال كوردلى رها مىسازد. (187) از تو درباره قيامت مىپرسند كه چه وقت تحقّق مىيابد؟ بگو: علم آن، تنها نزد پروردگار من است؛ جز او هيچكس آن را در وقتش پديدار نمىسازد. در آسمانها و زمين سنگين [و پرعظمت] خواهد بود. جز ناگهان بر شما در نمىرسد. از تو چنان مىپرسند كه گويا از آن خبر دارى. بگو: علم آن، تنها نزد خداست، ولى بيشتر مردم نمىدانند.