(43) و پيش از تو نيز، جز مردانى را كه به آنان وحى مىكرديم نفرستاديم. اگر نمىدانيد، از اهل ذكر (اهل كتاب) بپرسيد. (44) [فرستادگان ياد شده را] با دلايل روشن و كتابها [ى آسمانى فرستاديم]، و اين قرآن را به سوى تو نازل كرديم تا براى مردم آنچه را كه به سويشان نازل شده است بيان كنى، و شايد آنان بينديشند. (45) پس آيا كسانى كه نيرنگهاى بد به كار مىبرند، ايمنند از اينكه خدا آنان را به زمين فرو برد، يا از جايى كه تصور نمىكنند عذاب بر آنان دررسد؟ (46) يا آنان را در حال حركتشان [به انتقام] بگيرد، هرگز نتوانند از سلطه [خدا] خارج شوند؟ (47) يا آنان را در حال ترس [از عذاب] بگيرد؟ بىترديد، پروردگار شما رئوف و مهربان است [كه اين عذابها را نازل نمىكند]. (48) آيا به آنچه خدا آفريده است نگاه نكردهاند كه سايههايشان از راستوچپ برمىگردد و خاضعانه براى خدا سجده مىكنند؟! (49) و تمام جنبدگانى كه در آسمانها و در زمين وجود دارند، و [نيز] فرشتگان فقط براى خدا سجده [و خضوع] مىكنند و تكبّر نمىورزند. (50) از پروردگارشان كه فوق آنهاست مىترسند، و آنچه را كه بدان مأمورند انجام مىدهند. (51) و خدا گفته است: دو معبود برنگيريد. جز اين نيست كه او معبودى يگانه است. پس تنها از من بيم داشته باشيد. (52) و آنچه در آسمانها و زمين است از آن اوست، و عبادت همواره مخصوص اوست. پس آيا از غير خدا پروا مىكنيد؟ (53) و هر نعمتى در اختيار داريد از جانب خداست؛ سپس چون گزندى به شما برسد، صداى خود را به زارى به درگاه او بلند مىكنيد. (54) و چون آن گزند را از شما برداشت، ناگهان گروهى از شما به پروردگارشان شرك مىورزند.