(182) ولى هركس از انحراف گناه يا وصيتكنندهاى [نسبت به ورثهاش] بيم داشته باشد و ميانشان را اصلاح كند، گناهى بر او نيست. همانا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (183) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، روزه بر شما نوشته شده است، چنانكه بر كسانى كه پيش از شما بودند نوشته شده بود، باشد كه تقوا پيشه شويد؛. (184) در روزهايى معدود. پس هركس از شما بيمار يا در سفر باشد، شمارى از روزهاى ديگر [روزه بگيرد]. و بر كسانى كه روزه براى آنان طاقت فرساست، فديهاى واجب است كه [آن] غذاى يك بينواست. ولى هركس از روى ميل، خيرى انجام دهد [و بيش از غذاى يك بينوا بدهد،] براى او بهتر است؛ و روزه گرفتن براى شما بهتر است اگر بدانيد. (185) [آن روزهاى معدود] ماه رمضان است، كه قرآن در آن نازل شده است؛ [كتابى] كه راهنماى مردم و [دربردارنده] دليلهاى روشن هدايت و جدايى حق از باطل است. پس هركس از شما اين ماه را دريابد، بايد آن را روزه بگيرد، و هركس بيمار يا در سفر باشد، شمارى از روزهاى ديگر [روزه بگيرد]. خدا براى شما آسانى مىخواهد و دشوارى براى شما نمىخواهد، و [قضاى روزه] براى اين است كه شمار روزهها را كامل كنيد و خدا را به پاس آنكه شما را راهنمايى كرده است بزرگ بداريد، و باشد كه [او را] سپاس بگزاريد. (186) و هرگاه بندگانم از تو درباره من بپرسند [كه نزديكم يا دور؟ بگو:] من نزديكم، و دعاى دعا كننده را- وقتى كه مرا بخواند- اجابت مىكنم. پس بايد مرا اجابت كنند و به من ايمان بياورند، باشد كه به رشد خود برسند.