(99) اينگونه بخشى از اخبار آنچه را كه گذشته است بر تو حكايت مىكنيم، و به راستى ما از نزد خود وسيله تذكّرى به تو عطا كردهايم. (100) هركس از آن روى برتابد، روز قيامت بار كيفرى سنگين بر دوش خواهد گرفت. (101) جاودانه در آن مىمانند، و چه بد بارى روز قيامت خواهند داشت. (102) روزى كه در صور دميده مىشود و مجرمان را در آن روز كبودچشم محشور مىكنيم. (103) در ميان خود آهسته به يكديگر مىگويند: شما جز ده [روز] درنگ نكردهايد. (104) ما داناتريم به آنچه مىگويند، آنگاه كه روشنمندترين آنان مىگويد: جز يك روز درنگ نكردهايد. (105) و از تو درباره كوهها مىپرسند، پس [در پاسخ] بگو: پروردگارم آنها را به طور كامل از هم مىپاشد. (106) پس آنها را به صورت دشتى هموار و بىگياه وامىگذارد. (107) كه در آن هيچ كجى و پستى و بلندى نمىبينى. (108) در آن روز آن دعوت كننده را كه هيچ انحرافى در او نيست پيروى مىكنند، و صداها در برابر [خداى] رحمان فرومىنشيند، و جز صدايى آهسته نمىشنوى. (109) آن روز شفاعت سود ندارد، مگر [شفاعت] كسى كه [خداى] رحمان به او اجازه دهد و سخن او را بپسندد. (110) آنچه را پيش روى آنان و آنچه را پشت سرشان است مىداند، ولى علم آنان به او احاطه ندارد. (111) و چهرهها براى [خداى] زنده پاينده خضوع مىكنند، و قطعا كسى كه ستمى بر دوش دارد نااميد و محروم مىماند. (112) و هركس كارهاى شايسته كند و مؤمن باشد، از هيچ ستمى و كاهشى [در حق خود] بيم ندارد. (113) و اينگونه آن را قرآنى [به زبان] عربى نازل كرديم و در آن تهديدهاى گوناگون آورديم، شايد تقوا پيشه كنند، يا [قرآن] براى آنان پندى جديد بياورد.