(60) و آنان كه آنچه را [در راه خدا] مىدهند، در حالى مىدهند كه دلهايشان ترسان است از اينكه به سوى پروردگارشان باز مىگردند، (61) اينانند كه در كارهاى خير شتاب مىكنند، و اينان در انجام دادن آنها سبقت مىگيرند. (62) و هيچكس را جز به اندازه وسعش تكليف نمىكنيم، و نزد ما كتابى است كه به حق سخن مىگويد و به آنان ستم نمىرود. (63) [آنان تكليف ما را دشوار نمىيابند،] بلكه دلهايشان از اين [حقايق] در غفلتى [عميق] قرار دارد، و جز اين نيز كارهاى ديگرى دارند كه آنها را انجام مىدهند. (64) تا آنگاه كه خوشگذرانان آنها را به عذاب گرفتار كنيم، ناگهان فرياد به استغاثه بلند مىكنند. (65) [به آنان گفته مىشود:] امروز فرياد به استغاثه بلند نكنيد، چرا كه از جانب ما يارى نخواهيد شد. (66) همانا آيات من بر شما خوانده مىشد، امّا شما همواره عقبگرد مىكرديد. (67) درحالىكه در برابر آن تكبّر مىورزيديد و در شبنشينىهاى خود [درباره قرآن] بدگويى مىكرديد. (68) پس آيا در اين سخن (قرآن) تدبّر نكردهاند يا چيزى براى آنان آمده كه براى پدران نخستين آنها نيامده بوده است؟ (69) يا پيامبر خود را نشناختهاند و ازاينرو منكر او هستند؟ (70) يا مىگويند: او جنونى دارد؟ [نه چنين است،] بلكه او حق را براى آنان آورده و بيشترشان حق را خوش نمىدارند. (71) و اگر حق از هوسهايشان پيروى مىكرد، آسمانها و زمين و هركه در آنهاست تباه مىشد، [نه! حق تابع هوسهاى آنان نيست،] بلكه ما آنچه را كه [وسيله] تذكر و بيدارى آنان است برايشان آوردهايم، ولى آنان از [وسيله] تذكر خود رويگردانند. (72) يا مگر اجرت و هزينهاى از آنان مىخواهى [كه از تو گريزانند]؟ پس اجرت و هزينه پروردگارت بهتر است، و او بهترين عطا كنندگان است. (73) و بىترديد، تو آنان را به راهى راست دعوت مىكنى. (74) و كسانى كه به آخرت ايمان نمىآورند، قطعا از اين راه منحرفند.