(36) پس هنگامى كه موسى با آيات ما كه به خوبى روشن بود نزدشان آمد، گفتند: اين جز سحرى ساختگى نيست و ما اين را در ميان پدران پيشين خود نشنيدهايم. (37) و موسى گفت: پروردگارم به حال كسى كه هدايت را از جانب او آورده و كسى كه عاقبت اين سراى از آن اوست داناتر است. قطعا ستمكاران پيروز نمىشوند. (38) و فرعون گفت: اى بزرگان، من جز خودم براى شما معبودى نمىشناسم. پس اى هامان، براى من برگل آتش بيفروز و بنايى بلند برايم بساز، شايد از معبود موسى اطلاع يابم و من قطعا او را از دروغگويان مىدانم. (39) و او و سپاهيانش به ناحق در زمين تكبّر كردند و پنداشتند كه به سوى ما بازگردانده نمىشوند. (40) پس او و سپاهيانش را گرفتيم و آنان را در دريا افكنديم؛ پس بنگر كه عاقبت ستمكاران چگونه بود. (41) و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به سوى آتش دعوت مىكردند و روز قيامت يارى نمىشوند. (42) و در اين دنيا لعنتى از پى آنان آورديم و روز قيامت از نكوهيدگان خواهند بود. (43) و به راستى، ما پس از آنكه نسلهاى گذشته را هلاك نموديم، به موسى آن كتاب [آسمانى] را كه مايه بينشهايى براى مردم و هدايت و رحمتى بود عطا كرديم، شايد آنان متذكّر شوند.