(44) درودشان در روزى كه با او ديدار مىكنند سلام است، و [خدا] براى آنان پاداشى ارجمند آماده كرده است. (45) اى پيامبر، ما تو را به عنوان گواه و نويد دهنده و اخطاركننده فرستاديم. (46) و [تو را] دعوتكننده به سوى خدا به اذن او، و چراغى روشنىبخش [قرار داديم]. (47) و به مؤمنان مژده ده كه براى آنان از جانب خدا بخششى بزرگ خواهد بود. (48) و از كافران و منافقان اطاعت مكن، و آزارشان را واگذار و بر خدا توكّل كن، و كافى است كه خدا كارگزار [انسان] باشد. (49) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هرگاه زنان مؤمن را به نكاح درآورديد، سپس پيش از آنكه با آنان آميزش كنيد طلاقشان داديد، براى شما بر عهده آنان هيچ عدّهاى نيست كه آن را بشماريد؛ پس آنان را بهرهمند كنيد و به طور پسنديدهاى رهايشان سازيد. (50) اى پيامبر، ما همسران تو را كه مهرشان را دادهاى براى تو حلال كردهايم؛ و [نيز] كنيزانى را كه خدا به غنيمت به تو داده و دختران عموها و دختران عمهها و دختران دايىها و دختران خالههايت را كه با تو مهاجرت كردهاند، و [همچنين] زن مؤمنى را كه خود را به پيامبر ببخشد اگر پيامبر خواهان همسرى با او باشد- كه اين مخصوص توست نه مؤمنان- [همه را براى تو حلال ساختهايم]. بىترديد، ما آنچه را كه [براى مؤمنان] در مورد همسران و كنيزانشان بر آنان مقرر كردهايم مىدانيم. [اين احكام اختصاصى تو] براى اين است كه حرجى بر تو نباشد. و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.