(63) مردم از [زمان فرارسيدن] قيامت از تو مىپرسند، بگو: علم آن فقط نزد خداست؛ و تو چه مىدانى، شايد قيامت نزديك باشد. (64) بىترديد، خدا كافران را [از رحمت خود] دور ساخته و آتشى برافروخته براى آنان آماده كرده است. (65) براى هميشه، جاودانه در آن مىمانند، و هيچ يار و ياورى [براى خود] نمىيابند. (66) روزى كه چهرههايشان در آتش دگرگون شود، مىگويند: اى كاش، خدا را اطاعت كرده و از پيامبر فرمان برده بوديم. (67) و مىگويند: پروردگارا، ما فرمانروايان و بزرگان خود را اطاعت كرديم و آنان ما را گمراه نمودند. (68) پروردگارا، دوبرابر اين عذاب را به آنان ده، و آنان را كاملا از رحمت خود دور كن. (69) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، همچون كسانى نباشيد كه موسى را [با تهمتى ناروا] آزردند و خدا او را از آنچه [دربارهاش] گفتند تبرئه كرد، و او نزد خدا آبرومند بود. (70) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا پروا بداريد و سخن استوار بگوييد؛ (71) تا خدا كارهايتان را براى شما به سامان آورد و گناهانتان را بر شما ببخشايد. و هركس از خدا و پيامبرش فرمان برد، به يقين به كاميابى بزرگى دست يافته است. (72) همانا، ما بار امانت (تكليف) را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه كرديم ولى آنها از برداشتن آن خوددارى كردند و از آن بيمناك شدند، و انسان آن را برداشت. بىترديد او بسيار ستمكار و جهالتپيشه است. (73) تا سرانجام خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را [به سزاى خيانت در اين امانت] عذاب كند و توبه مردان و زنان مشرك را [به سزاى خيانت در اين امانت] عذاب كند و توبه مردان و زنان مؤمن را بپذيرد، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.