(43) و خانوادهاش را و مانندشان را با آنان به او بخشيديم، تا رحمتى از جانب ما و تذكّرى براى خردمندان باشد. (44) و [گفتيم:] يك بسته تركه به دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن و سوگند خود را نشكن، به راستى ما او را شكيبا يافتيم. چه نيكو بندهاى! راستى كه او بسيار رجوعكننده [به سوى ما] بود. (45) و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را كه داراى قدرت و بينش بودند به ياد آور. (46) ما آنان را با خصلت ارجمند آخرتانديشى خالص گردانديم. (47) و بىشك، آنان در پيشگاه ما از برگزيدگان و نيكان بودند. (48) و اسماعيل و اليسع و ذو الكفل را به ياد آور كه همه از نيكان بودند. (49) اين ياد كردى است، و بىترديد براى تقواپيشگان بازگشتگاهى نيكو خواهد بود. (50) باغهاى جاودانهاى كه درهاى آنها برايشان گشوده شده است. (51) درحالىكه در آنجا تكيه زدهاند و ميوه فراوان و نوشيدنى در آنجا مىطلبند. (52) و در كنارشان دلبران همسال و فروهشته نگاه خواهند بود. (53) اين است آنچه براى روز حساب وعده داده مىشويد. (54) آرى، اين است عطاى ما كه پايانى براى آن نيست. (55) اين [پاداش تقواپيشگان است] و قطعا براى طغيانگران بازگشتگاه بدى است: (56) جهنّم كه به آتش آن مىسوزند، و چه بد بسترى است. (57) اين آب داغ و خونابه چركين است كه بايد آن را بچشند. (58) و انواع ديگرى از همين گونه عذاب. (59) [به سران گفته مىشود:] اينها گروهى هستند [از پيروان شما] كه با فشار با شما وارد [جهنّم] مىشوند. [سران مىگويند:] بر آنان آفرين مباد. آنان قطعا در آتش خواهند سوخت. (60) [پيروان] مىگويند: بلكه بر خودتان آفرين مباد. شما اين [عذاب] را از پيش براى ما فراهم آورديد؛ و چه بد قرارگاهى است. (61) مىگويند: پروردگارا، هركس اين را از پيش براى ما فراهم آورده است عذابش را در آتش [دوزخ] دو چندان كن.