(67) اوست آنكه شما را از خاكى، سپس از نطفهاى، آنگاه از علقهاى آفريد، سپس شما را به صورت كودكى بيرون مىآورد، آنگاه [رشدتان مىدهد] تا به كمال قوّت خود برسيد، سپس [به حيات شما ادامه مىدهد] تا سالمند شويد؛ و برخى از شما پيشتر جان مىسپارند و [برخى هم زنده مىمانيد] تا به اجلى معيّن برسيد، و باشد كه عقل خود را به كار گيريد. (68) اوست كه حيات مىبخشد و مىميراند، و چون به وجود چيزى حكم مىكند، فقط به آن مىگويد: باش، پس بىدرنگ موجود مىشود. (69) آيا به كسانى كه در آيات خدا مجادله مىكنند ننگريستهاى كه چگونه [از حق] برگردانده مىشوند؟ (70) همانان كه اين كتاب و آنچه را كه پيامبران خود را بدان فرستادهايم تكذيب كردهاند. پس به زودى [نتيجه تكذيب خود را] خواهند دانست. (71) آنگاه كه غلها در گردنهايشان قرار دارد و با زنجيرها كشيده مىشوند، (72) در آب داغ، سپس در آتش سوزانده مىشوند. (73) آنگاه به آنان گفته مىشود: كجايند آنچه جز خدا شريك او مىساختيد؟ (74) مىگويند: از نظر ما ناپديد شدهاند، بلكه ما پيش از اين چيزى را نمىخوانديم. اينگونه، خدا كافران را گمراه مىكند. (75) اين عذاب بدان سبب است كه شما در زمين به ناحق شادمانى مىكرديد، و بدان سبب است كه در ناز و سرمستى به سر مىبرديد. (76) از درهاى جهنّم درآييد، درحالىكه هميشه در آن خواهيد ماند. چه بد است جايگاه متكبّران. (77) پس صبر كن كه وعده خدا حق است. پس اگر بخشى از آنچه را كه به آنان وعده مىدهيم به تو بنمايانيم يا [پيش از آن] جان تو را بگيريم، سرانجام به سوى ما بازگردانده مىشوند [و عذاب را مىچشند].