(34) و براى خانههايشان درها و تختهايى [از نقره قرار مىداديم] كه بر آنها تكيه كنند. (35) و هرگونه زينتى [براى آنان فراهم مىكرديم]. و همه اينها چيزى جز متاع زندگى دنيا نيست، و آخرت نزد پروردگارت از آن تقواپيشگان است. (36) و هركس از ياد خداى رحمان اعراض كند، براى او شيطانى قرار مىدهيم كه همدم او باشد. (37) و قطعا شياطين آنان را از راه منحرف مىكنند و آنها مىپندارند كه هدايت يافتهاند. (38) تا آنگاه كه نزد ما آيد، [به همدم خود] گويد: اى كاش، ميان من و تو فاصله شرق و غرب بود، كه چه بد همدمى هستى. (39) و امروز [آرزوى دورى از شياطين] هرگز براى شما سودمند نيست، زيرا چون ستم كردهايد [با شياطين] در عذاب شريك خواهيد بود. (40) پس آيا تو مىتوانى [حقّ را] به كران بشنوانى يا كوران و كسانى را كه در گمراهى آشكارى هستند هدايت كنى؟ (41) پس اگر تو را [از اين جهان] ببريم، قطعا از آنان انتقام خواهيم گرفت. (42) يا آنچه را كه بدان تهديدشان كردهايم به تو نشان مىدهيم، زيرا ما بر [نابودى] آنان قدرت داريم. (43) پس به آنچه به تو وحى شده است، تمسّك كن، كه تو بر راهى راست قرار دارى. (44) و به راستى كه اين [وحى] براى تو و قوم تو تذكارى است، و به زودى از آن بازخواست خواهيد شد. (45) و از آن پيامبران ما كه پيش از تو فرستاديم بپرس، آيا غير از خداى رحمان معبودانى قرار دادهايم كه مورد پرستش قرار گيرند؟ (46) و همانا موسى را با معجزات خود به سوى فرعون و اشراف قوم او فرستاديم، پس گفت: من فرستاده پروردگار جهانيانم. (47) پس همين كه با معجزات ما به سويشان آمد، ناگهان به آنها خنديدند.