(19) و اينكه بر خدا برترى نجوييد كه من دليلى روشن براى شما آوردهام. (20) و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اينكه مرا طرد كنيد. (21) و اگر مرا باور نداريد از من كناره بگيريد. (22) پس پروردگار خود را خواند كه اينان مردمى گناهكارند. (23) پس [به او گفتيم:] بندگان مرا شبانه كوچ ده زيرا شما [از سوى فرعونيان] مورد تعقيب قرار خواهيد گرفت. (24) و دريا را [پس از آنكه با عصا شكافتى و از آن عبور كردى] به صورت شكافته واگذار [تا فرعونيان وارد آن شوند]، زيرا آنان سپاهى غرقشدنى هستند. (25) چه بسيار باغها و چشمهسارهايى كه برجاى نهادند، (26) و كشتزارها و جايگاههايى ارزشمند، (27) و نعمتهايى كه در آنها به خوشگذرانى مشغول بودند. (28) بدينگونه [همه را از آنان گرفتيم] و آنها را به قومى ديگر به ارث داديم. (29) پس نه آسمان و زمين بر آنان گريست و نه مهلت يافتند. (30) و به راستى بنى اسرائيل را از آن شكنجه خوار كننده نجات داديم، (31) از [شكنجه] فرعون، همو كه گردنكشى از اسرافگران بود. (32) و قطعا بنى اسرائيل را آگاهانه بر جهانيان برترى داديم. (33) و از معجزات، آنچه را كه در آن آزمايشى آشكار بود به آنان داديم. (34) بىترديد، اينان (كفّار مكّه) مىگويند: (35) جز اين مرگ اوّل ما چيز ديگرى در [كار] نيست و ما هرگز زنده نخواهيم شد. (36) اگر راست مىگوييد، پدران ما را [كه مردهاند] بياوريد. (37) آيا اينان بهترند يا قوم «تبّع» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟ آنان را هلاك كرديم، زيرا گنهكار بودند. (38) و ما آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازى نيافريدهايم. (39) آن دو را جز به حق نيافريديم ولى بيشترشان نمىدانند.