(15) پس آيا اين سحر است يا شما [آن را] نمىبينيد [چنانكه در دنيا حق را نمىديديد]؟ (16) به آتش آن بسوزيد؛ خواه صبر كنيد يا صبر نكنيد براى شما يكسان است؛ جز اين نيست كه در برابر آنچه مىكرديد سزا داده مىشويد. (17) همانا تقواپيشگان در باغها و در نعمتهايى فراوانند. (18) به آنچه پروردگارشان به آنان داده است شيرينكاماند، و پروردگارشان آنان را از عذاب آتش برافروخته مصون داشته است. (19) بخوريد و بياشاميد، گوارايتان باد. [اين] در برابر اعمالى است كه انجام مىداديد. (20) [اين] در حالى است كه بر تختهايى رديف هم تكيه كردهاند، و آنان را با حوريانى فراخچشم قرين كردهايم. (21) و كسانى كه ايمان آورده و فرزندانشان در ايمان از آنان پيروى كردهاند، فرزندانشان را به آنان ملحق مىكنيم و از عملشان هيچ نمىكاهيم. هركسى در گرو دستاورد خويش است. (22) و از هر نوع ميوه و گوشتى كه دلخواهشان باشد، پىدرپى به آنان عطا مىكنيم. (23) در آنجا، جام باده را از دست يكديگر مىكشند، بهگونهاى كه در آن نه ياوهگويى است و نه گناه. (24) و نوجوانانى كه مخصوص آنانند، [براى پذيرايى] برگردشان مىگردند؛ گويى آنان [از درخشندگى] مرواريد نهفته [در صدف] اند. (25) و برخى از آنان به برخى ديگر روى مىآورند و [از گذشته يكديگر] مىپرسند. (26) [و در پاسخ يكديگر] مىگويند: ما پيشتر در ميان خانواده خود [از عذاب خدا] بيمناك بوديم. (27) پس خدا بر ما نعمت ارزانى داشت و ما را از عذاب باد سوزان [جهنّم] مصون داشت. (28) ما از پيش او را مىخوانديم. به يقين اوست كه نيكوكار و مهربان است. (29) پس تذكّر بده كه تو به لطف پروردگارت نه كاهنى و نه ديوانه. (30) آيا مىگويند: [او] شاعرى است كه انتظار مرگش را داريم؟ (31) بگو: منتظر باشيد كه من هم با شما از منتظرانم.