(51) سپس شما اى گمراهان تكذيبكننده [حقايق]، (52) از درختى كه از زقّوم است خواهيد خورد. (53) و شكمها را از آن پر خواهيد كرد. (54) و روى آن از آب داغ مىنوشيد. (55) همچون نوشيدن شتران تشنه خواهيد نوشيد. (56) اين است وسيله پذيرايى آنان در روز جزا. (57) ماييم كه شما را آفريدهايم، پس چرا تصديق نمىكنيد؟ (58) پس به من خبر دهيد، نطفهاى كه [در رحم] مىريزيد، (59) آيا شما آن را [به صورت انسان] خلق مىكنيد يا ما خلق كنندهايم؟ (60) ماييم كه مرگ را ميان شما مقدّر كردهايم، و ما هرگز ناتوان نيستيم، (61) از اينكه امثال شما را به جاى شما بياوريم و شما را در وضعى كه نمىدانيد درآوريم. (62) و قطعا شما از آفرينش اوّل آگاه شدهايد، پس چرا [در آفرينش جديد] نمىانديشيد؟ (63) پس به من خبر دهيد، آنچه را كشت مىكنيد، (64) آيا شما آن را مىرويانيد يا ما رويانندهايم؟ (65) اگر بخواهيم، آن را كاهى بىدانه مىسازيم، آنگاه شما از روى تعجّب مىگوييد: (66) به راستى ما زيان ديدهايم. (67) بلكه ما محروم شدهايم. (68) پس به من خبر دهيد، اين آبى كه مىآشاميد، (69) آيا شما آن را از ابر فرود آوردهايد يا ما فرود آورندهايم؟ (70) اگر بخواهيم آن را شور و تلخ مىسازيم، پس چرا سپاس نمىگزاريد؟ (71) پس به من خبر دهيد، اين آتشى كه برمىافروزيد، (72) آيا شما درخت [آتش زنه] آن را پديد آوردهايد يا ما پديد آورندهايم؟ (73) ما آن را وسيله تذكّر [شما] و بهرهمندى بيابانگردان قرار دادهايم. (74) پس با نام پروردگار بزرگت او را تنزيه [و نيايش] كن. (75) نه، به جايگاه ستارگان سوگند مىخورم، (76) و قطعا اين سوگندى است بزرگ اگر بدانيد،