(12) در روزى كه مردان و زنان مؤمن را مىبينى كه نورشان پيشاپيش آنان و از جانب راستشان به شتاب مىرود [و به آنان مىگويند:] آنچه امروز به آن مژده داده مىشويد باغهايى است كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است؛ جاودانه در آنها خواهيد بود. اين است آن كاميابى بزرگ. (13) روزى كه مردان و زنان منافق به مؤمنان مىگويند: به ما بنگريد تا از نورتان بهره گيريم. گفته مىشود: به پشت سر خود بازگرديد و [از آنجا] نور درخواست كنيد. پس ميانشان ديوارى زده مىشود كه درى دارد، درون آن رحمت و از جانب بيرونش عذاب است. (14) [منافقان] مؤمنان را ندا مىكنند كه مگر ما با شما نبوديم؟ مىگويند: چرا، ولى شما خود را به گمراهى افكنديد و در انتظار [سقوط اسلام] نشستيد و [در دين] مردد بوديد و آرزوها شما را به غرور كشانيد، تا فرمان خدا (مرگ) آمد و آن فريبكار (شيطان) شما را [با نويد آمرزش،] به خدا مغرور كرد. (15) پس امروز، نه از شما و نه از كسانى كه كفر ورزيدند، فديه گرفته نمىشود. جايگاهتان آتش است و آن سزاوار شماست، و چه بد فرجامى است. (16) آيا براى كسانى كه ايمان آوردهاند وقت آن نرسيده است كه دلهايشان به ياد خدا و حقّى كه فرود آمده است خاشع شود و مانند كسانى نباشند كه پيش از اين، كتاب [آسمانى] به آنان داده شد، و روزگار بر آنان طولانى گشت و دلهايشان سخت گرديد؟ و بسيارى از آنان نافرمان بودند. (17) بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مىكند. به راستى آيات را براى شما بيان كرديم، باشد كه عقل خود را به كار گيريد. (18) بىترديد مردان و زنانى كه انفاق مىكنند و به خدا وامى نيكو مىدهند، [پاداش آن] برايشان مضاعف مىگردد و اجرى گرانمايه خواهند داشت.