سوره فجر به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) سوگند به صبحدم، (2) و به شبهاى دهگانه، (3) و به زوج و فرد، (4) و به شب وقتى كه مىرود. (5) آيا در اين [سوگندها] سوگندى [قانع كننده] براى خردمند هست؟ (6) مگر نديدى كه پروردگارت با عاديان چه كرد؟ (7) قوم «ارم» كه داراى قدرت و صلابت بودند؛ (8) همانها كه مانندشان در شهرها آفريده نشده بود؛ (9) و با ثموديان كه در وادى خود صخرهها را شكافته بودند؛ (10) و با فرعون قدرتمند؛ (11) همانان كه در شهرها طغيان نمودند، (12) و در آنها بسيار فساد كردند. (13) پس پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنان فروباريد. (14) بىترديد، پروردگار تو در كمينگاه است. (15) امّا انسان، هنگامى كه پروردگارش او را بيازمايد و به وى كرم نمايد و در رفاه قرارش دهد، مىگويد: پروردگارم مرا گرامى داشته است. (16) و هنگامى كه او را بيازمايد و رزقش را بر او تنگ گرداند، مىگويد: پروردگارم مرا خوار كرده است. (17) چنين نيست، بلكه شما يتيم را گرامى نمىداريد. (18) و يكديگر را بر طعام دادن به بينوا ترغيب نمىكنيد. (19) و ميراث [يتيمان] را يكجا مىخوريد. (20) و مال را بسيار دوست مىداريد. (21) چنين نكنيد! هنگامى كه اين زمين به شدت درهم كوبيده شود، (22) و [فرمان] پروردگارت دررسد، و فرشتگان صفبهصف بيايند، (23) و جهنّم را در آن روز بياورند، آن روز انسان متذكّر مىشود، ولى اين تذكّر چه سودى براى او دارد؟