و خشنود نشود هرگز از تو يهودان و نه ترسايان تا آنكه پيروى كنى كيش ايشان را بگو بدرستى كه هدايت خدا آنست هدايت و اگر پيروى كنى خواهشهاى ايشان را از بعد آنچه آمد ترا از دانش نباشد مر ترا از خدا هيچ ياورى و نه يارى دهنده (120) آنانكه داديمشان كتاب ميخوانندش حق خواندنش آن گروه ميگروند بآن و آن كس كه كافر شود به آن پس آن گروه ايشانند زيانكاران (121) اى بنى اسرائيل ياد كنيد نعمتم را كه انعام كردم بر شما و بدرستى كه من افزونى دادم شما را بر جهانيان (122) و بپرهيزيد روزى را كه كفايت نكند نفسى از نفسى چيزى را و پذيرفته نشود از آن فدائى و سودى ندهد درخواستى و نه ايشان يارى كرده شوند (123) و هنگامى كه آزمود ابراهيم را پروردگارش به سخنانى پس تمام گردانيد آنها را گفت بدرستى كه من گردانندهام ترا از براى مردمان امامى گفت و از فرزندانم گفت نميرسد عهد من به ستمكاران (124) و هنگامى كه گردانيديم خانه كعبه را محل ثواب از براى مردم و امن و بگيريد از مقام ابراهيم جايگاه نماز و عهد كرديم با ابراهيم و اسماعيل كه پاك كنيد خانه مرا براى طواف كنندگان و مقيمان و راكعان و ساجدان (125) و هنگامى كه گفت ابراهيم پروردگار من بگردان اين را شهرى امن و روزى ده اهلش را از ثمرها هر كه گرويد از ايشان بخدا و روز بازپسين گفت و هر كه كافر شد پس برخوردار كنم او را اندكى پس لا علاج كنم او را بعذاب آتش و بد است آنجاى بازگشت (126)