مگوئيد مر كسانى را كه كشته ميشوند در راه خدا كه مردگانند بلكه زندگانند و لكن نميدانيد (154) و هر آينه آزمائيم شما را بچيزى از ترس و گرسنگى و كاستن از مالها و نفسها و ميوهها و مژده ده شكيبايان را (155) آنان كه چون رسيد ايشان را مصيبتى گويند بدرستى كه ما از براى خدائيم و بدرستى كه ما بسوى او بازگشت كنندگانيم (156) آن گروه بر ايشانست مغفرتها از پروردگارشان و رحمت و آنها ايشانند راه يافتگان (157) بدرستى كه صفا و مروه از نشانهاى خدا است پس كسى كه حج كرد خانه كعبه را يا عمره گذارد پس نيست گناهى بر او كه طواف كند بآن دو و هر كه رغبت كند خوبى را پس بدرستى كه خدا شكر پذير دانا است (158) بدرستى كه آنان كه ميپوشند آنچه فرو فرستاديم از بينتها و هدايت از بعد آنچه بيان كرديم آنرا از براى مردمان در كتاب آن گروه لعنت ميكند ايشان را خدا و لعنت ميكند ايشان را لعنت كنندگان (159) مگر آنان كه توبه كردند و خوب شدند و بيان كردند پس آنها توبه مىپذيرم بر ايشان و منم توبه پذير مهربان (160) بدرستى كه آنان كه كافر شدند و مردند و ايشان بودند كافران آنها بر ايشانست لعنت خدا و فرشتگان و مردمان همه (161) جاويدان در آن سبك كرده نشود از ايشان عذاب و نه ايشان مهلت داده شوند (162) و خداى شما خدائيست يگانه نيست خدائى مگر او كه بخشنده مهربان است (163)