نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مصباح زاده، عباس جلد : 1 صفحه : 354
و تزويج نمائيد بىهمسران خودتان را و نيكوكاران از بندگان و كنيزان خودتان را اگر باشند درويشان بىنيازشان ميكند خدا از فضلش و خدا فراخ رحمت دانا است (32) و بايد كه عفت ورزند آنان كه نمييابند نكاحى تا آنكه غنى كند ايشان را خدا از فضلش و آنان كه طلب ميكنند مكاتبه را از آنچه مالك شد يمينهاتان پس مكاتبه كنيد ايشان را اگر بدانيد در ايشان خيرى و بدهيد ايشان را از مال خدا كه دادتان و به جبر وا نداريد كنيزانتان را بر زنا اگر بخواهند عفت را تا بجوئيد متاع زندگانى دنيا را و كسى كه اكراه كند ايشان را پس بدرستى كه خدا از بعد اكراه ايشان آمرزنده مهربانست (33) و بدرستى كه فرستاديم بشما آيتهاى روشن و مثلى از آنان كه گذشتند از پيش از شما و پندى پرهيزگاران را (34) خدا نور آسمانها و زمين است مثل نورش چون چراغدانيست كه در آن باشد چراغى و آن چراغ باشد در آبگينه كه آن آبگينه گويا باشد ستاره درخشان كه بر افروخته ميشود از درخت با بركت زيتون كه نه شرقيست و نه غربى نزديك باشد روغنش كه روشنائى بخشد و اگر چه مس نكرده باشد آنرا آتش نوريست بر نور هدايت ميكند خدا براى نورش كسى را كه مىخواهد و ميزند خدا مثلها را براى مردمان و خدا بهمه چيز دانا است (35) در خانههائى كه اذن داد خدا كه بلند كرده شود و ذكر شود در آنها نام او تسبيح ميكنند او را در آنها بامدادان و شبانگاهان (36)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مصباح زاده، عباس جلد : 1 صفحه : 354