مثل ايشان چون مثل كسى است كه بر افروخت آتش را پس چون روشن كرد آنچه پيرامونش بود برد خدا روشنائيشان را و وا گذاشت ايشان را در تاريكيها كه نمىبينند (17) كرانند گنگانند كورانند پس ايشان بر نميگردند (18) يا همچون بارانى از آسمان كه در آن است تاريكىها و رعد و برق كه ميگذارند انگشتان خود را در گوشهاشان از آوازهاى رعد از بيم مردن و خدا احاطه كننده است بكافران (19) نزديك باشد كه برق در يابد چشمهاى ايشان را هر گاه روشن كند براى ايشان راه روند در آن و چون تاريك سازد بر ايشان بايستند و اگر خواستى خدا هر آينه ميبرد گوششان و چشمهاشان را بدرستى كه خدا بر همه چيز توانا است (20) اى مردمان بپرستيد پروردگارتان را كه آفريد شما را و آنان كه بودند پيش از شما باشد كه شما بپرهيزيد (21) آنكه گردانيد براى شما زمين را گسترده و آسمان را بنائى افراشته و فرو فرستاد از آسمان آب را پس بيرون آورد بآن از ثمرها روزى براى شما پس نگردانيد از براى خدا همتايان در حالى كه شما ميدانيد (22) و اگر باشيد در شكى از آنچه فرو فرستاديم بر بنده خود پس بياوريد سورهاى مانند آن و بخوانيد حاضرانتان را از جز خدا اگر هستيد راستگويان (23) پس اگر نكرديد و هرگز نخواهيد كرد پس بترسيد از آتشى كه آتش افروزش يعنى هيزمش مردمانند و سنگها كه مهيا كرده شده از براى كافران (24)