80- سورة عبس بنام خداوند بخشنده مهربان روى ترش كرد و اعراض نمود (1) كه آمد او را كور (2) و چه چيز دانا كرد ترا باشد كه او پاك شود (3) يا پند گيرد پس سود دهد او را پند (4) اما كسى كه توانگر شد (5) پس تو او را متوجه مىشوى (6) و نيست (گناهى) بر تو اگر پاك نشود (7) و اما كسى كه آمد ترا كه ميكوشيد (8) و او ميترسيد (9) پس تو از او فارغ ميباشى (10) نه چنين است بدرستى كه آن پنديست (11) پس آنكه خواهد پند گيرد (12) در صحيفههاى گرامى (13) برافراشته پاكيزه (14) بدستهاى كاتبان (15) شريفان نيكوكاران (16) كشته باد انسان چه ناسپاس است او (17) از چه چيز آفريد او را (18) از نطفه آفريدش و مقدر داشت او را (19) پس راه را آسان گردانيد (20) پس بميرانيد او را و دفنش كرد (21) پس آنگاه كه خواهد زنده اش گرداند (22) نه چنين است هنوز بجا نياورده آنچه فرموده او را (23) پس بايد بنگرد انسان بطعام خود (24) بدرستى كه ما ريختيم آب را ريختنى (25) سپس شكافتيم زمين را شكافتنى (26) پس رويانيديم در آن دانه (27) و انگور و خرما نوعى (28) و زيتون و درخت خرما (29) و باغهاى پر درخت (30) و ميوه و چراگاه (31) مايه عيش براى شما و چهارپايان شما (32) پس چون آيد فرياد گوش كر كننده (33) روزى كه گريزد مرد از برادرش (34) و مادرش و پدرش (35) و همسرش و فرزندانش (36) هر مردى از ايشان را در آنروز كاريست كه مشغولش گرداند (37) رويهائى در آنروز درخشانند (38) و خندان و فرحناك (39) و رويهائى در آنروز بر آنها غباريست كه (40) فرو گيرد آنها را تيرگى (41) آنگروه ايشانند كافران بدكار (42)