نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 102
دوست ندارد خدا بلند سخن گفتن را به گفتار زشت جز آن كس كه ستم بر او شده است و خدا است شنونده دانا (148) اگر آشكار كنيد نيكى را يا نهان داريدش يا گذشت كنيد از زشتى همانا خدا است گذشتكننده توانا (149) همانا آنان كه كفر ورزيدند به خدا و پيمبرانش و خواهند جدايى افكنند ميان خدا و پيمبرانش و گويند ايمان آريم به بعضى و كفر ورزيم به بعضى و خواهند كه برگيرند ميان اين راهى (150) آنانند كافران به راستى و آماده كرديم براى كافران عذابى خواركننده را (151) و آنان كه ايمان آوردند به خدا و پيمبرانش و جدايى نيفكندند ميان هيچيك از ايشان آنان را به زودى دهد بديشان پاداشهاى ايشان را و خدا است آمرزنده مهربان (152) مىخواهند از تو اهل كتاب كه فرو فرستى بر ايشان نامهاى از آسمان همانا خواستند از موسى بزرگتر از اين را گفتند به ما بنمايان خدا را آشكار پس فراگرفتشان صاعقه (آتش آسمانى) به ستمكاريشان پس برگرفتند گوساله را پس از آنكه بيامدشان نشانيها پس درگذشتيم از آن و داديم به موسى فرمانروائيى آشكار (153) و برافراشتيم بر فراز ايشان طور را به پيمانشان و بديشان گفتيم اندر آييد در را سجدهكنان و گفتيم بديشان كه تجاوز نكنيد در شنبه و گرفتيم از ايشان پيمانى سخت (154)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 102