نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 292
و آن را كه خدا هدايت كند او است هدايتشده و آن را كه گم كند هرگز نيابى براى ايشان دوستانى جز او و گردآريمشان روز قيامت بر چهرههاشان كوران و گنگان و كران جايگاه ايشان است دوزخ هر گاه خاموش شود (فرونشيند) بيفزائيمشان آتش را (97) اين است پاداش ايشان بدانچه كفر ورزيدند به آيتهاى ما و گفتند آيا هر گاه شديم استخوانهايى و خاكى آيا مائيم برانگيختگان در آفرينشى نوين (98) آيا نديدند كه خداوندى كه آفريد آسمانها و زمين را توانا است بر آنكه بيافرد مانند ايشان را و نهاده است براى ايشان سرآمدى را كه نيست شكّى در آن پس نخواستند ستمگران جز ناسپاسى را (99) بگو اگر شما مىداشتيد گنجهاى رحمت پروردگار مرا در آن هنگام خوددارى مىكرديد از ترس بخشش و انسان است بسى خويشتن نگهدار (100) و همانا داديم به موسى نُه آيت روشن پس بپرس بنى اسرائيل را گاهى كه بيامدشان پس گفت بدو فرعون كه مىپندارمت اى موسى جادوشده (101) گفت همانا دانستى كه نفرستاده است آنها را مگر پروردگار آسمانها و زمين بينشهايى و همانا مىپنداريمت اى فرعون نابودشده (102) پس خواست بلغزاندشان از زمين پس غرقش نموديم و آنان را كه با او بودند همگى (103) و گفتيم پس از او به بنى اسرائيل جايگزين شويد در زمين تا گاهى كه بيايد وعده آخرت بياريم شما را پيچيده (104)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 292