نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 89
و اگر ما مىنوشتيم بر ايشان كه بكشيد همديگر را يا برون رويد از شهرهاى خود نمىكردندش جز كمى از ايشان و اگر مىكردند آنچه را پند داده مىشدند هرآينه براى آنان بهتر بود و سخت استوارتر (66) و در آن هنگام مىداديمشان از نزد خويش مزدى بزرگ (67) و رهبريشان مىكرديم به راهى راست (68) و آن كس كه اطاعت كند خدا و پيمبر را همانا آنان با كسانيند كه خدا نعمت بديشان داده است از پيمبران و راستگويان و كشتگان راه خدا و شايستگان و چه نيكو رفيقانند (69) اين است فزونى از خدا و بس است خدا دانا (70) اى آنان كه ايمان آورديد برگيريد اسلحه خويش را پس كوچ كنيد دسته دسته يا كوچ كنيد با هم (71) و همانا از شما است آنكه به سختى درنگكارى كند پس اگر پيشامدى به شما رسد گويد خدا به من نعمت داد كه نشدم با ايشان كشته (72) و اگر فضلى از خدا به شما رسد بگويد چنان كه تو گويى هرگز بين تو و او دوستى نبوده كاش با شما بودم تا بهرهمند مىشدم به بهرهاى بزرگ (73) پس بايد نبرد كند در راه خدا آنان را كه مىفروشند زندگانى دنيا را به آخرت و كسى كه پيكار كند در راه خدا پس كشته شود يا پيروز گردد بزودى دهيمش پاداشى گران (74)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 89