نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 96
و آمرزش خواه از خدا كه خدا است آمرزنده مهربان (106) و ستيزه مكن از آنان كه با خود خيانت مىورزند زيرا خدا دوست ندارد آن را كه خيانتكننده گنهكار است (107) نهفتگى جويند از مردم و نهفتگى نمىجويند از خدا حال آنكه او با ايشان است هنگامى كه درون مىپرورانند آنچه را خوش ندارد از گفتار و خدا است بدانچه مىكنند فراگيرنده (108) اينك شما از ايشان دفاع كرديد در زندگانى دنيا پس كيست تا خدا را دفاع كند از ايشان روز قيامت يا كيست كه باشد بر ايشان وكيل (109) و كسى كه به كارى زشت بپردازد يا ستم كند بر خويشتن و سپس از خدا آمرزش خواهد بيابد خداوند را آمرزنده مهربان (110) و كسى كه گنهى فراهم آورد همانا بر خويشتن آورده است و خدا است داناى حكيم (111) و كسى كه فراهم كند لغزش يا گنهى را سپس بسوى كسى كه بيزار باشد افكندش همانا بار كرده است بر خود تهمتى و گناهى آشكار را (112) و اگر نبود فضل خدا و رحمتش بر تو همانا آهنگ كردند گروهى از ايشان كه گمراهت كنند و گمراه نكنند جز خويشتن را و زيانت نرسانند به چيزى و فرستاد خدا بر تو كتاب و حكمت را و بياموخت آنچه را ندانستى و همانا فضل خدا است بر تو بزرگ (113)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : معزى، محمدكاظم جلد : 1 صفحه : 96