1. سورهى فاتحه، مكّى 1/ 1 به نام خداوند بخشندهى مهربان (1) بسم: جارّ و مجرور، متعلّق به فعل محذوف ابتدئ (شروع مىكنم) يا استعينوا (كمك بخواهيد!) اللّه: مضاف اليه. الرّحمن: صفت اللّه. الرّحيم: صفت دوّم اللّه. 1/ 2 ستايش خداوند را كه پروردگار جهانيان است (2) الحمد: مبتدا. لله: جارّ و مجرور. ربّ: صفت اللّه. العالمين: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (عالم) است. 1/ 3 [خداوند] بخشايندهى مهربان (3) الرحمن: صفت دوم اللّه. الرّحيم: صفت سوّم. 1/ 4 فرمانرواى روز جزا (4) مالك: صفت چهارم الله. يوم: مضاف اليه. الدين: مضاف اليه دوم. 1/ 5 [پروردگارا!] تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىخواهيم (5) ايّاك: مفعول به مقدّم، محلا منصوب. نعبد: فعل، فاعل آن ضمير مستتر (نحن) است. 1/ 6 ما را به راه راست هدايت فرما! (6) اهد: فعل امر، فاعل آن ضمير مستتر (انت) است. نا: مفعول به اوّل، محلا منصوب. الصراط: مفعول به دوّم. المستقيم: صفت الصراط. 1/ 7 راه كسانى كه آنان را نعمت بخشيدهاى، نه آنان كه بر ايشان غضب شده، و نه گمراهان (7) صراط: بدل از الصراط. الذين: مضاف اليه، محلا مجروز. انعمت: فعل و فاعل آن ضمير بارز (ت) است. صلهى الّذين. عليهم: جارّ و مجرور (هم) محلا مجرور است. غير: بدل از ضمير (هم) است. المغضوب: مضاف اليه. عليهم: جارّ و مجرور، نائب فاعل براى المغضوب. و: حرف عطف. لا: حرف تاكيد نفى. الضالين: معطوف بر المغضوب.