نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 166
131- چون مىآمد ايشان را پيشآمد خوشى مىگفتند: براى ماست اين پيشآمد نيك كه سزاوار نيكى هستيم. و اگر مىرسيد ايشان را بدى و قحطى، فال بد مىزدند به موسى و آن كسانى كه با موسى بودند. بدانيد جز اين نيست كه پيشآمد شوم ايشان نزد خداست كه عذاب آخرت است؛ و ليكن بيشتر ايشان نمىدانند. 132- و گفتند آل فرعون به موسى: هر زمان و هر چه بياورى ما را از امور عجيبه و خارق عادت كه سحر كنى ما را به آن نيستيم ما از گروندگان به تو؛ و ايمان نياوريم. 133- پس فرستاديم ما برايشان طوفان و ملخ و شپش و قورباغه و خون را؛ (اين حيوانات در منازل و ظروف و لباس و بدن ايشان بسيار شدند در همه جا بودند و به هر چه برمىخوردند مىخوردند و آب رود نيل هم خون گرديد). اينها نشانههايى بود كه هر يك به جاى خود بس روشن و هويدا بود. با اين همه بلاها باز ايمان نياوردند و گردنكشى كردند فرعونيان و ايشان گروهى گناهكار بودند. 134- و هر زمان كه واقع مىشد برايشان بلايى از آنچه گفته شد مىگفتند: اى موسى! بخوان براى ما پروردگارت را به آنچه پيمان كرده است با تو كه دعاى تو را مستجاب نمايد. بخواه اين بلا را از ما بگرداند. اگر بردارى تو از ما اين عذاب را البته ايمان مىآوريم براى تو و مىفرستيم با تو بنى اسرائيل را. 135- هر زمان كه زايل مىكرديم ما از ايشان عذاب را همان دم عهد خود را مىشكستند. تا وقتى كه رسيدند به آن اجل حتمى خود كه غرق شدن در آب بود؛ ايشان پيمانشكن بودند. 136- و انتقام كشيديم از ايشان و غرق كرديم ايشان را در دريا به سبب اينكه تكذيب كردند آيات ما را و غافل بودند از تفكّر در آن آيات، تا هدايت يابند. 137- و ارث داديم قومى را كه ضعيف شمرده مىشدند در زمان فرعون، شرق و غرب زمينى را؛ كه بركت داديم ما در آن زمين. (آن اراضى مصر بود كه به جهت وفور نعمت يا قدوم انبياء آن زمين با بركت بود.) و تمام شد كلمه پروردگار تو به نيكويى بر بنى اسرائيل به سبب صبرى كه كردند بر شدايد و ستمكارى فرعونيان. و خراب كرديم بنيان آنچه را كه مىساختند فرعون و قوم او. و ويران نموديم آنچه را كه افراشته بودند از عمارات.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ياسرى، محمود جلد : 1 صفحه : 166