127- و چون بالا بردند ابراهيم و اسمعيل ديوارهاى خانه كعبه را و ساختند آن را گفتند: پروردگارا قبول كن از ما اين خدمت را؛ البته تو خود شنونده و دانايى. 128- پروردگارا! ما را مطيع و منقاد خود گردان و از اولاد ما امت مطيع و فرمانبر خود قرار ده. و بنما به ما محلهاى عبادت ما را در مكه. و توبه ما را بپذير؛ (توبه پيغمبران، از گناه نيست؛ چون كه معصومند، بلكه مراد، فروتنى به درگاه خداست) تو خود پذيرنده توبه و بخشايندهاى. 129- پروردگارا! برانگيز از اولاد ما پيغمبرى كه بخواند بر مردم آيتهاى تو را. و بياموزد كتاب و حكمت را بر ايشان. و پاك كند آنها را از شرك و كفر و هر پليدى كه باعث شقاوت گردد؛ كه تو خود عزيز و حكيمى. 130- و كيست كه رو گرداند از ملت ابراهيم مگر آنكه به سفاهت و گمراهى اندازد خود را؟! و به حقيقت برگزيديم ما ابراهيم را در دنيا؛ و البته او در آخرت از نيك مردان است. 131- چون گفت خدا به ابراهيم كه: منقاد و فرمانبر شو؛ ابراهيم گفت: اطاعت كنم پروردگار عالميان را. 132- و وصيت كردند به فرمانبرى خدا، ابراهيم و يعقوب پسران خودشان را؛ و گفتند: اى فرزندان ما! البته خدا برگزيد از براى شما دين را، پس نبايد بميريد البته مگر آنكه شما با اسلام باشيد. 133- آيا حاضر بوديد آن وقتى كه رسيد مرگ يعقوب كه گفت براى پسران خود: چه چيز را عبادت مىكنيد بعد از گذشتن من از دنيا؟ گفتند: عبادت مىكنيم خداى تو و خداى پدران تو ابراهيم و اسمعيل و اسحق را كه خداى يگانه است و ما براى او منقاديم. 134- آنها گروهى بودند كه رفتند از دنيا و گذشتند؛ براى آنهاست هر چه كسب كردند از اعمال. و از براى شما هم خواهد بود آنچه كسب كنيد. و شما هم مسئول اعمال ايشان نباشيد.