6- البته آن كسانى كه كافر شدند مساوى است بر آنها، كه بيم دهى و بترسانى ايشان را از عذاب خدا، يابيم ندهى، ايمان نمىآورند. 7- مهر كرد خدا و نشان نهاد بر دلها و گوشهاى ايشان (تا ملائكه ايشان را به كفر شناسند و بر ايشان لعنت كنند) و بر چشمهاى آنها پرده غفلت است و از براى ايشان است عذاب بزرگى. 8- و بعضى از مردم كسانى هستند كه مىگويند: ما ايمان آوردهايم به خدا و به روز قيامت، ولى آنها نيستند ايمان داران. 9- به خيال خود فريب مىدهند آنها خدا را و آن كسانى را كه ايمان آوردند، ولى فريب نمىدهند در حقيقت مگر خودشان را (كه وزر و وبال نفاقشان بر خودشان آيد) و شعور ندارند. 10- در دل آنها مرض نفاق و عداوت است، پس خدا زياد كند مرض ايشان را، كه روى رستگارى نبينند (اين جمله نفرين است از خدا بر منافقين) و از براى آنها عذاب دردناك است به جهت دروغگوييشان. 11- و چون گفته شود از براى منافقين كه: فساد نكنيد در زمين به سبب نفاقتان؛ گويند: ما اصلاح كنندهايم و آنچه كنيم عين صلاح است. 12- آگاه باشيد كه ايشان مفسدند، ولى شعور ندارند. 13- وقتى گفته شود به آنها: ايمان بياوريد همانطور كه ايمان آوردند مردم؛ گويند: آيا ما ايمان بياوريم مثل سفيهان كه ايمان آوردهاند؟ آگاه باشيد كه ايشان سفيهند ولى نمىدانند. 14- اينان چون برخورند به ايمان داران گويند: ما ايمان آوردهايم. و چون خلوت كنند با متمرّدين و سركشها كه شيطانهاى از جنس خودشانند، گويند: ما با دين شماييم و شما را يار و مددكاريم. و اين اظهار ايمان از ما نيست مگر آنكه ما استهزا به مسلمانان مىكنيم. 15- خدا استهزا مىكند به آنها؛ (در قيامت چون ايشان را به دوزخ برند درى از بهشت به روى ايشان گشايند، ايشان تاختن كنند و به روى همديگر ريزند كه به بهشت درآيند، چون نزديك شوند در به رويشان بندند و در دوزخشان كشند. مؤمنين از قصرهاى خود نگرند و بر ايشان بخندند). و در دنيا مهلت مىدهد خدا آنها را كه در طغيان و سركشى خود حيران و سرگردان بمانند. 16- اينها هستند كه خريدهاند گمراهى را به راهيابى. و مبادله كردهاند ايمان به خدا و رسول را به كفر و نفاق و ضلالت و شقاق. پس نفع نكرد اين مبادله و تجارت آنها و نيستند ايشان راه يافتگان.