و كسى از خويش و رحم خود نپرسد (10) و حقيقت حال بآنها نمودار شود آن روز گنه كار آرزو كند اى كاش بتواند فرزندان خود را فدا بدهد و از عذاب برهد (11) و زن خود و برادرانش (12) و هم خويشاوندان و قبيلهاش كه هميشه حمايت ميكردند از او (13) و هر كه روى زمين است همه را فداى خود گرداند تا از عذاب نجات يابد (14) چنين نيست كه بفدا نجات يابد آتش دوزخ بر او زبانه كشد (15) تا سر و صورت و اندامش را بسوزاند (16) دوزخ كسى را ميخواند كه از خدا روى گردانيده و با او مخالفت كرده (17) و مال دنيا را جمع و ذخيره نموده (18) انسان طبيعتا حريص آفريده شده (19) چون زيانى باو رسد بىقرارى نمايد (20) و چون مال و دولتى باو رو كند بخل ورزد و منع احسان نمايد (21) مگر نمازگزاران (22) همان كسانى كه هميشه در نمازند (23) و آنهايى كه در مال خود بهرهاى معين كردهاند (24) تا بفقيران آبرومند محروم رسانند (25) و آنان كه روز قيامت و جزا را تصديق ميكنند (26)