همانا نيكو كاران در بهشت مىآشامند از شرابى كه طبع آن از كافور است (5) از چشمه گوارايى آن بندگان خاص خدا مينوشند و باختيارشان جاريست هر كجا كه بخواهند (6) آنها وفا ميكنند بنذر و ميترسند از روزى كه سختيش همه اهل محشر را فرا گيرد (7) و بخاطر دوستى با خدا بفقير و اسير و يتيم طعام ميدهند (8) و ميگويند ما فقط براى رضاى خدا بشما طعام ميدهيم و از شما هيچ پاداش و سپاس گزارى نميطلبيم (9) ما از پروردگار خود ميترسيم آن روزى كه رخسار خلق درهم و غمگين است (10) خدا هم از شر فتنه آن روز آنها را نگاهداشت و بايشان روى خندان و دل شادمان عطا نمود (11) و پاداش آنان بسبب آنچه صبر كردند بهشت و لباس حرير است (12) در آن بهشت بر تختها تكيه زنند و در آن، آفتاب سوزان و سرما نبينند (13) و سايه درختان بهشتى بر سر ايشان گسترده شده و ميوههايش در دسترس و باختيار آنها است (14)