هنگامى كه خدا عهد گرفت از اهل كتاب كه حقايق كتب آسمانى را بمردم بيان كرده و از آنها پوشيده ندارند آنان پيمان خدا را پشت سر انداخته و آيات او را به بهايى اندك فروختند و چه بد معاملهاى كردند (187) گمان نكن آنهايى كه بكردار زشت خود شادند و دوست دارند كه مردم باوصاف پسنديده كه هيچ در آنها وجود ندارد آنان را ستايش كنند از عذاب خدا رها شوند و براى ايشان عذاب دردناكى خواهد بود (188) مالك آسمان و زمين خداست و او بر هر چيزى توانايى دارد (189) همانا در آفرينش آسمان و زمين و تردد شب و روز دلائلى روشن براى خردمندان باشد (190) آنهايى كه در حالت ايستاده و نشسته و بپهلو در افتاده خدا را ياد كنند و در آفرينش آسمان و زمين فكر نموده و ميگويند پروردگارا اينها را نيافريدى بيهوده تو پاك و منزهى ما را از عذاب آتش دوزخ نگاهدار (191)