آنهايى كه در روى زمين و شهرها طغيان و سركشى كردند (11) پس بسيار فتنه و فساد كردند در شهرها (12) تا آنكه پروردگار تو بر آنها تازيانه عذاب فرود آورد (13) همانا پروردگار تو در كمينگاه ستمكاران است (14) اما آدمى را چون خداوند بخواهد آزمايش كند گرامى بدارد او را و از كرم خود نعمتى باو عطا كند پس ميگويد خدا مرا عزيز و گرامى داشت (15) و چون باز براى آزمودن او را اندك روزى دهد و فقير گرداند گويد خدا مرا خوار گردانيده (16) چنين نيست بلكه يتيم نوازى نميكنند (17) و فقير را بر سفره طعام تحريص و ترغيب نميكنند (18) و ميراث را بتمام ميخورند و مراعات بينوايان نميكنند (19) و مال دنيا را بسيار دوست ميدارند (20)