كسانى كه اول سبقت باسلام و ايمان گرفتند از مهاجر و انصار و آنهايى كه از ساير افراد پيروى از ايشان نمودند خداوند از آنها خشنود و آنها هم از خداوند راضى هستند و خداوند براى آنها بهشتى كه از زير درختانش نهرها جارى است آماده و مهيا ساخته كه تا ابد در آن متنعم و برخوردار شوند و اين سعادت بزرگى است (100) . گروهى از اعراب پيرامون شهر مدينه و جمعى هم از خود اهل مدينه منافقند و در نفاق و دورويى خود استوار و پا برجا بوده ولى شما اطلاع نداريد و ما بر سريرت ناپاك آنها آگاهيم و بزودى دو بار يكى قبل از مرگ و يك مرتبه بعد از مرگ آنها را عذاب كنيم و عاقبت هم بعذاب سخت ابدى دوزخ بازگشت مينمايند (101) . و جمعى ديگر اعتراف بگناهان خود نمودند كه كارهاى زشت و زيبا هر دو را مرتكب شده و بجا آوردهاند اميد است خداوند توبه آنها را بپذيرد همانا خداوند آمرزنده و مهربانست (102) . اى رسول، تو از اموال مؤمنين صدقات را بگير تا بآن صدقات آنها را از پليدى و حب دنيا پاك و پاكيزه بسازى و بآنها دعاى خير كن چون كه دعاى تو در حق آنان سبب آرامش خاطر و تسلى ايشان خواهد شد همانا خداوند شنوا و دانا است (103)