و چون فرمان قهر و خشم ما در رسيد صالح و پيروان معدودش را برحمت و شفقت خود از هلاكت و عذاب نجات بخشيديم چون كه خداى تو قادر و تواناست (66) هنگام شب صيحه آسمانى آن مردم ستمكار را بگرفت و همين كه صبح در رسيد در جايگاههاى خود بيحس و براى هميشه خاموش شده و هلاك گرديدند (67) چنان نابود و هلاك شدند مثل آنكه اصولا آنها در آن ديار زنده نبودند بدانيد و آگاه باشيد كه قوم ثمود چون نسبت بخالق و خداى يكتا كافر شدند از رحمت هميشگى خداوند دور و جدا گشتند (68) آن گاه فرستادگان ما بابراهيم خليل بشارت داده و باو سلام و تحيت گفته و او هم بايشان سلام گفت و بيدرنگ گوساله بريانى براى آنها آورد (69) چون ابراهيم ديد مهمانان دست بسوى طعام دراز نميكنند از آنها نگران شده و در دل خويش متوحش گشته و ترسى بر او مستولى گرديد گفتند از ما نترس خداوند ما را براى عذاب قوم لوط فرستاده است (70)