اى پيغمبر باين امت بگو راه و رسم من و پيروانم اين است كه با بينايى و بصيرت خلق را بسوى خداوند دعوت نموده و او را منزه و بىشريك بدانم و هرگز از كسانى كه بخدا شرك ميآورند نباشم (108) و پيش از تو اى پيغمبر ما مردانى را از اهل قرى و شهرهاى دنيا برسالت فرستاديم و بآنها وحى نمودهايم آيا اين مردم هيچ در روى زمين سير نكردهاند تا باحوال پيشينيان خود توجه و نظر كنند كه عاقبت و مآل كار آنها چه بوده است البته براى مردم پرهيزكار و اهل تقوى سراى آخرت بهتر از حيات دنيا ميباشد آيا تعقل و انديشه نمينمايند؟! (109) آن قدر مردم نادان با انبياء مخالفت و ضديت نمودند تا اينكه رسولان ما نااميد و مأيوس گشته و گمان ميكردند كه وعده نصرت و يارى ما دروغ و خلاف بوده و در چنين مواقعى ما ايشان را يارى نموده هر كه را ميخواستيم نجات ميداديم و قهر و انتقام ما از تبه كاران دور نميشد (110) همانا در حكايات انبياء سلف براى عقلا و خردمندان درس عبرت است و اينها قصه و حكايات مجعول و بىاساس و گزافه نيست و ليكن اين قرآن تصديق كننده ساير كتب آسمانى و مؤيد آنها ميباشد و هر چيزى كه مايه سعادت دنيا و آخرت خلايق است به تفصيل بيان ميكند و براى مؤمنين وسيله رهبرى و هدايت و رحمت ميباشد (111)