مگر باذن خدا و البته مؤمنين فقط بر خدا توكل و اعتماد ميكنند (11) و ما نميتوانيم كارى بكنيم مگر آنكه بخدا توكل داشته باشيم كه ما را براه مستقيم رهبرى فرموده و بآزار و اذيت شما صبر و بردبارى نمائيم زيرا مؤمن در همه جا بخدا توكل مينمايد (12) باز كسانى كه كافر بودند بانبياء مىگفتند ما يا شما را از شهر و ديار خود خارج ميكنيم يا آنكه دوباره بمليت ما بر گذشته و پيرو رسوم و آئين ما شويد پس خداوند برسولان وحى فرمود كه ما مردم ستمكار را هلاك خواهيم نمود (13) و پس از ايشان شما را در زمين مسكن خواهيم داد و اين براى كسانى است كه از مقام من و وعدههاى عذاب من بترسند (14) طلب پيروزى و نصرت نمودند ولى هر سركش معاند نااميد گرديد (15) و از دنبال و عقب هر گردنكش عنودى آتش دوزخ و از آبهاى چركين نوشانيده خواهد شد (16) پيوسته آن آبهاى آلوده را بنوشد ولى رفع عطش نكنند و مرگ از هر طرفى باو روى آور ميشود و نمىميرد تا عذاب و دردهاى شديد و سخت را احساس كند (17)