خداوند مثل حال مردمى را بيان ميفرمايد كه در شهر خود با امنيت و اطمينان تمام زندگانى ميكردند و ارزاق مورد نياز آنها بفراوانى از هر طرف ميرسيد و بجاى سپاسگزارى و شكر نعمت كفران نعمت خدا را نمودند و بكيفر اين ناسپاسى خداوند طعم تلخ گرسنگى ناامنى را بايشان چشانيد (112) ما از خودشان پيغمبر و رسولى بر انگيختيم او را هم تكذيب كردند و چون ستمكار بودند عذاب ايشان را فرا گرفت (113) اما شما مردم مؤمن چنانچه خدا را ميپرستيد از نعمتها و رزق پاك و پاكيزه پروردگار خود بخوريد و شكر كنيد (114) و خداوند بشما مؤمنين مردار و خون و خوك و آنچه را كه براى بتها ميكشند حرام فرموده است با اين حال چنانچه بر اثر عسرت و اضطرار بدون آنكه فكر تجاوز از حدود حكم خدا را داشته باشيد و بقدر ضرورت از آنها مصرف نمائيد بر شما گناهى نيست چه خداوند بخشنده و مهربان است (115)