اينها انبيايى هستند كه خداوند برايشان عنايت و لطف فرموده و از ميان اولاد آدم أبو البشر و از نسل كسانى كه در كشتى نوح بودند و از فرزندان ابراهيم و يعقوب و كسان ديگرى كه هدايت كرده و برگزيديم كه چون آيات رحمت ما را بر ايشان قرائت كنند از روى كمال اخلاص و تضرع و زارى سر بسجده بندگى بگذارند (58) ولى پس از آن مردم با صفا و پاكدين، گروهى آمدند كه نماز را ضايع نموده و از خواستههاى دل خويش پيروى كرده و بزودى كيفر اين گمراهى و ضلالت را خواهند ديد (59) مگر كسانى كه از كرده خود پشيمان شده توبه كنند و ايمان راسخ و كارهاى شايسته و نيكو بجا آورند كه البته چنين مردمى را وارد بهشت كرده و كمترين ستم نمىبينند (60) بهشتهاى عدنى كه خداوند در غيب اين جهان وعده فرموده و محققا وعده پروردگار شدنى ميباشد (61) همان بهشتهايى كه جز سلامتى و گفتار پسنديده در آن وجود ندارد و روزى مقرر ايشان در صبح و شام بدون هيچ رنجى ميرسد (62)