روزى را بياد بياور كه بمشركين ندا ميدهند و ميگويند كجا هستند آن خدايانى كه بباطل گمان ميكرديد كه شريك ما هستند (62) در آن حال كسانى كه وعده عذابشان محقق و حتمى شده ميگويند پروردگارا آنها فريب خوردگان ما ميباشند همانطور كه خود ما گمراه و فريب باطل خورده بوديم ايشان نيز گمراه شدند و ما از آنها بيزاريم زيرا كه بميل خود و بهواى نفس از ما پيروى ميكردند و ما را ستايش و عبادت نمينمودند (63) آن گاه بمشركين گفته ميشود خدايان باطل خود را بخوانيد و چون ميخوانند جوابى نميشنوند و معبودهاى ساختگى خود را نمىيابند و همين كه عذاب را بچشم خود مىبينند با حسرت و اندوه آرزو ميكنند كه اى كاش آنها هم راه راست را انتخاب نموده و هدايت مييافتند (64) در آن روزى كه از خلايق بازجويى نموده و بگويند شما با انبياء و رسولان چه معامله كرديد آيا دعوت ايشان را پذيرفته و ايمان آورديد و يا آنكه تكذيب رسالت آنها را نموديد (65) پس در آن روز راه هر گونه بهانه و عذرى بر مردم پوشيده شده و قدرت پاسخ دادن را نخواهند داشت (66) ولى كسانى كه از بدىها توبه نموده و بدين حق ايمان آورده و كارهاى شايسته و نيكو كرده باشند اميد است كه از رستگاران باشند (67)